Magnesium en stressl

Stress

Een tekort aan magnesium verhevigt de pijnbeleving. Daarom speelt magnesium zo’n grote rol in het pijndanssprookje.

Chronische pijn is chemisch gezien vergelijkbaar met chronische stress. Vroeger betekende stress dat ons leven in gevaar was. We moesten vechten of vluchten om te overleven. Daarom bereid het lichaam zich in het geval van stress voor op een grote lichamelijke inspanning.

Of de stress lichamelijk is of alleen mentaal is niet van belang. Wij kunnen onderscheid maken tussen een dolle hond die op ons afkomt of een slechte baas die de werkdruk te hoog opvoert. Je brein kent alleen een toestand van alarm, ongeacht of we hiervoor moeten rennen (dolle hond) of op een bureaustoel zitten (slechte baas). Het gevolg is dat het lichaam zich in opperste paraatheid bevindt (alle zintuigen staan op scherp om alles goed waar te nemen) en zich klaar maakt voor enorme lichamelijke inspanning (of die nou komt of niet).

Het volgende voorbeeld is afkomstig van de Dr. Ronald van der Vlies, een expert op het gebied van stress:
Om het lichaam klaar te maken voor inspanning is een massale calcium instroom in spiercellen nodig. Die instroom is zo groot dat het hart dreigt te gaan overwerken.

Als voorbeeld neem ik: je rijdt rustig met 90 km op de weg en plots is er gevaar waardoor je naar 120 km moet. De massale instroom van calcium in de spiercellen maakt echter dat we ineens 150 km rijden in plaats van 120. Er moet tegengas komen. Dit gebeurt door massale uitstoot van magnesium uit andere cellen. Magnesium remt de instroom van calcium. De uitstoot van magnesium is echter zo hoog dat we weer op de 105 km uitkomen. Teveel rem. Het lichaam heft dit op door massaal magnesium te verwijderen via de nieren en nu zitten we wel op 120 km. Het prijskaartje is echter magnesiumverlies via de urine. Je komt terecht in bijna verkeersongeval.

Zou je de 24 uurs urine meten dan vind je daar massaal hoog magnesium in.

Bij chronische stress door slechte relatie, werkbelasting of pijn krijg je een permanent verlies van magnesium. Minder massaal, maar het verlies is er. Dit leidt op de duur tot een kort aan magnesium. In onderzoek uit de negentiger jaren bleek in Duitsland 15% van de bevolking een te kort te hebben aan magnesium op grond van moderne landbouwmethoden. Bij stress gaat dit percentage omhoog. Ik heb het in de jaren tachtig systematisch gemeten in volbloed en kwam in mijn praktijk tot 33% deficiëntie van magnesium. In meer recent onderzoek wordt geschat dat meer dan 40% van de Amerikanen een magnesium te kort heeft. Het zou me niet verbazen als in ons hectisch bestaan dit percentage ook gehaald wordt in Nederland.

Het percentage chronische pijnpatiënten is gestaag toegenomen en ligt nu op ongeveer 20% van de wereldbevolking (in de jaren 80 was dit ongeveer 10%). Gezien door chronische stress een magnesiumtekort kan ontstaan en chronische pijn overeenkomsten vertoont met chronische stress is de kans aanwezig dat ook het magnesiumtekort door de jaren heen is toegenomen.

Als 40-50% van de gezonde mensen al een magnesium tekort heeft, hoe hoog zal dit dan zijn voor chronisch pijnpatiënten? Persoonlijk heb ik gemerkt dat mijn lichaam nog altijd meer dan normaal magnesium nodig heeft en dat alle chronisch pijnpatiënten die ik behandeld heb veel baat hebben bij het aanvullen van magnesium.

Magnesium zit van nature in onze cellen. Zodra de cel geactiveerd wordt door een prikkel verlaat een groot deel van het magnesium de cel en laat calcium binnen stromen. Dit maakt de cel actief. Is de actie-prikkel voorbij, dan stroomt magnesium de cel weer in en duwt het calcium naar buiten. De cel is nu in rust.
Bij een magnesiumtekort zal calcium in de cel achterblijven. De cel zal daardoor in actie blijven en niet kunnen ontspannen. Tekort aan magnesium leidt tot overprikkeling van de cellen. (bron: Magnesium health institute).


Tags


Gerelateerde artikelen

{"email":"Email address invalid","url":"Website address invalid","required":"Required field missing"}
>